domingo, 28 de junio de 2009

Ara només et tinc present dins dels records.
Però mai he notat a una persona tant lluny. Suposo que això és madurar; adonar-te de que la gent va i ve, adonar-te que mai pots esperar-te massa d'algú perquè un bon dia decideixen marxar i casi ni parlar-te.
Ara ja puc dir definitivament que m'has borrat. Que t'es igual parlar-me o no. Que no t'importa què faig, ni què dic. Que t'es indiferent fer-me mal. Que has canviat de vida, d'amics, de manera de pensar. I malauradament, en aquesta nova vida, jo no hi tinc cap lloc.
Nosé perquè avui m'ha donat per parlar de tu, serà que és diumenge. Els odio. A tu ja no t'odio, a tu nose que et tinc...Un simple apreci format de records que jo almenys no trenco.

No hay comentarios:

Publicar un comentario